Birinci Dünya Savaşı sonunda yenilen devletlerin durumlarını görüşmek üzere, Paris Barış Konferansı toplandı (18 Ocak 1919).
Konferansta savaş sonrası Avrupa’nın durumu görüşüldü. Almanya’dan Alsas Loren’in alınarak Fransa’ya verilmesi; Avusturya, Çekoslovakya ve Macaristan gibi devletlerin kurulması kararlaştırıldı.
Diğer yandan Polonya’nın bağımsız bir devlet hâline getirilmesi ve yenilen devletlerin ödeyeceği savaş tazminatı karara bağlandı. Paris Barış Konferansı’nda ayrıca, Osmanlı Devleti’nin nasıl paylaşılacağı konusu da görüşüldü.
ABD işgal edilen yerlerde beş yıl sonra halk oylaması yapılması şartını ileri sürdü. ABD, yapılan halk oylaması sonunda işgal edilen bölgelerde Türklerin çoğunlukta olduğu anlaşılırsa bu bölgelerin Türklerin egemenliğine terk edilmesi şartı ile işgalleri kabullendi.
Bu şart, Anadolu’nun birçok yerinde Türklerin toplu katliamlarına ve göçe zorlanmalarına yol açacaktı. Çünkü işgalci devletler ve onların yerli iş birlikçileri, bazı bölgelerdeki Türk nüfusunu azaltmak için katliam ve göçe zorlama metotlarını uygulayarak kendilerini beş yıl sonraki halk oylamasına hazırlayacaklardı.
Paris’te barış görüşmeleri yapılırken Yunanistan, Bizans İmparatorluğu’nun varisi olarak Batı Anadolu ve Doğu Trakya üzerinde hakları olduğu savını gündeme getirdi. Diğer yandan Rusya Birinci Dünya Savaşı’ndan çekildiği için İstanbul’un İtilaf Devletleri tarafından ortaklaşa işgal edilmesine karar verildi.
İngiltere, İtalya’ya verilmesi öngörülen Batı Anadolu’nun kuvvetli İtalya yerine, zayıf ve her bakımdan İngiltere’ye bağımlı Yunanistan’ın elinde olmasını tercih ediyordu. Böylece İngiltere ve Fransa’nın desteğinde Yunanlıların İzmir’e asker çıkartmaları ve Doğu Trakya’yı işgal etmeleri konferansta kararlaştırıldı.
Paris Barış Konferansı’na katılan Ermenilerin amacı ise Erzurum, Van, Bitlis, Elâzığ, Sivas, Diyarbakır, Kars, Ardahan, Batum ve çevresini içine alan bir Ermeni Devleti kurmaktı. Ancak yapılan görüşmeler sonucunda Ermeniler, Paris Barış Konferansı’nda istedikleri sonucu elde edemediler.