Gary Kasparov (Geri Kasparov), tarihteki en büyük satranç oyuncusuydu. 1997 baharında kariyerinin zirvesindeydi ve on iki yıldır dünya şampiyonuydu.
Hiç yenilmemiş, kendine olan güveni hiç sarsılmamıştı. Rakiplerine karşı tavrı kibirliydi. Bu durum, bir yıl önce açık arayla yendiği bir rakibiyle yaptığı altı oyunluk maçın ilkinde de sürdü.
Ancak maç başladığında şampiyonun rakibini ezişini seyretmek için orada toplanan uzmanlar, beklenmedik bir durumla karşılaştılar. Kasparov sanki duygusal bir çöküntü yaşıyordu. Dehşete kapılmış gibiydi.
Şampiyonun, bir sinir krizinin eşiğinde olduğunu gösteren ilk işaret ikinci oyunda ortaya çıktı. Oyuncular maça tekrar başladıklarında oyun çıkmazdaydı. Kasparov, saldırgan ve zeki bir başlangıç yaptı, kazandığını biliyordu. Rakibi, onu sarsan bir dizi yaratıcı, hatta acımasız hamleyle karşılık verdi. Şampiyon yine geri çekilmek zorunda kalmıştı. Maça bir gün ara verildi.
Pazartesi günü olayı izleyenler, kibirli şampiyon imajının gidip yerine sinirli, mağlup bir oyuncunun geldiğini gördüler. Kasparov, mat olmak üzereyken satranç tahtasına eğildi, elleriyle yüzünü ve gözlerini kapadı, başını mahzun bir tavırla eğdi. İnsan umutsuzluğunun ebedi bir portresi gibiydi. Birkaç dakika sonra aniden ayağa kalktı ve maçtan çekildiğini ilan etti. “Savaşçı ruhumu kaybettim.” diyordu.