Anlık tepkiler: Organizma, stres veren durumla savaşmaya karar verirse amaca ulaşabilme yolundaki engelleri ortadan kaldırmaya çabalar. Buna atılım adı verilir.
Atılımda yaşanan duygu, kızgınlık duygusudur. Atılımla birlikte alarm durumu başlar. Onun arkasından organizmanın dayanma gücünü yükselttiği direnç dönemi gelir.
Alarm durumu, organizmanın iç ve dış uyaranı stres olarak algıladığı andan itibaren ortaya çıkan durumdur. Organizma, savaşımına gerekli ortamı yaratmak için bir dizi faaliyet ortaya çıkardığından bu duruma alarm durumu diyoruz. Alarm durumunda bedende görülen tepkiler şunlardır: Depolanmış yağ ve şeker kana karışır. Böylece mücadeleye gerekli enerji için ham madde sağlanır. Solunum sayısı artarak bedene daha fazla oksijen sağlanır.
Kalp vurum sayısı artar ve kan basıncı yükselir. Sinir sistemi ve kaslara ihtiyaç duydukları daha fazla kan gönderilir. Kas gerilimi artar. Sindirim faaliyeti yavaşlar; böylece iç organlardaki kan, kaslara ve beyne geçer. Göz bebekleri büyür. Daha fazla ışık alınarak algıyı güçlendirmeye yardımcı olunur. Bütün duyu organlarının duyarlılığı artar. Dış ortamdan daha çok haberdar olunması sağlanır.
Organizmanın alarm durumundaki belirtilere ek olarak bedensel yeni belirtiler gösterip direncini yükselttiği dönem, direnç dönemidir. Bu dönemde bedende görülen tepkiler şunlardır: Ağızda, boğazda kuruluk, iştahsızlık ya da çok yemek yeme görülür. Baş ağrısı, baş dönmesi, bitkinlik, boyunda, ensede, belde, sırtta ağrı, gerginlik, kasılma ve eklem ağrıları ortaya çıkar.
Dururken, otururken, yürürken dengesizlik; sallanma, terleme, bulantı, kusma başlar. Ayrıca uykusuzluk ya da aşırı uyku, uykuda diş gıcırdatma ve konuşma, korkulu rüyalar görme, birdenbire uyanma, uykuda yürüme, konuşma güçlüğü, hecelerin ve sözcüklerin bağlanmasında bozukluk, gürültü ve sese karşı duyarlık gözlenir.
Eğer organizma yenilgiyi kabul etmişse buna çekilme diyoruz. Çekilme durumuna eşlik eden duygu korkudur. Bazı durumlarda, uzlaşmaya gidilir. Stres yaratan duruma yaklaşım biçimi değiştirilir. Genellikle insanlar, uzun süre ortadan kaldırılamayan engellerle karşılaştıklarında ilk isteklerinden giderek vazgeçer ve onun yerine geçecek amaçları kabul etme eğilimi geliştirirler.