Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra sınırların yeniden çizildiği bölgelerden biri de Balkanlardı.
Sınır değişiklikleri bazı Balkan ülkelerini memnun etmediğinden bu bölgede tam anlamıyla bir barış sağlanamadı.
Balkanlardaki bu huzursuzluğun yanında, 1933’ten sonra Avrupa’da barışı tehdit eden bir silahlanma yarışı başladı. Özellikle Almanya ve İtalya’nın hızla silahlanarak Balkanlar ve Orta Doğu’ya yönelik saldırgan politikalar izlemesi, Balkan devletlerinin bir araya gelmesinde etken oldu.
Türkiye ile Yunanistan arasında başlayan yakınlaşmaya daha sonra Yugoslavya ve Romanya da katıldı. Bu dört devlet ortak tehlikeye karşı Balkan Antantı’nı imzaladı (9 Şubat 1934). Balkan Antantı ile üye devletlerin sınırları güvence altına alındı, bölge barış ve güvenliğe kavuştu.
Diğer yandan Türkiye, dünya barışında önemli bir yere sahip olduğunu ortaya koydu. Aynı zamanda Bulgaristan dışındaki devletlerle olan batı sınırlarımızın güvenliğini sağlamış oldu. Balkan Antantı’nın esas amacı, ortak düşman sayılan Almanya ve İtalya’ya karşı birlikte bir savunma bloku oluşturmaktı.
Bu antanta göre; antlaşmayı imzalayan devletler, topraklarına yönelik dış tehditlere karşı ortak hareket etmeyi benimsemiş oldular. Balkan ülkeleri bölge dışında ve bölgedeki devletlerle yapacakları antlaşmalarda birbirlerinin görüşlerini almayı kararlaştırdılar.
Böylece Türkiye’nin onay vermediği bir antlaşmayı Yunanistan’ın başka bir devletle yapması engellenmiş oldu. Türkiye’nin bütün birleştirici gayretlerine rağmen bu antantın geçerliliği uzun sürmedi. İlk olarak Yugoslavya, Almanya’nın yakın müttefiği Bulgaristan’la Balkan Antantı maddelerine aykırı bir antlaşma imzalayarak (1937) bu birliktelikten ayrıldı.
Daha sonra Almanya’nın ve İtalya’nın saldırgan politikaları karşısında birlikte hareket etmeleri gereken Balkan ülkeleri bu siyasal antlaşmayı sürdüremediler. 1940 yılında Balkan Antantı dağıldı. İkinci Dünya Savaşı’nın başlaması ile birlikte Türkiye hariç bütün Balkan devletleri Almanya ve İtalya’nın işgaline uğradı.