On dokuzuncu yüzyılda ekonomik durumu iyice bozulan Osmanlı Devleti, Avrupalı devletlerden borç para almak zorunda kaldı.
Alınan paraların büyük bir bölümünün yatırım yapmak yerine tüketime yönelik alanlarda harcanması sonucunda Osmanlı Devleti zaman içinde borçlarının faizlerini dahi ödeyemez oldu.
Alacaklı devletlerin 1881 yılında kurduğu Düyunuumumiye İdaresi (Genel Borçlar Yönetimi) Osmanlı Devleti’nin önemli gelir kaynaklarına el koydu. Böylece Osmanlı maliyesi, borç veren devletlerin denetimine geçti.
Osmanlı gelirlerinin büyük bir bölümüne alacaklı devletler tarafından el konuldu. On dokuzuncu yüzyıl başlarında kapitülasyonlar nedeniyle yerli tüccarlar, Avrupalı tüccarlar ve üreticilerin karşısında rekabet edecek güçten yoksun kalmışlardı.
Tekstil alanında kendi ihtiyaçlarını karşılayan Osmanlı Devleti, on dokuzuncu yüzyıldan itibaren bu alanda da dışa bağımlı hâle geldi. Osmanlı ülkesinde tarımsal alanda ilkel metotlar ile toprak ekilip biçiliyordu.
Modern tarım aletleri ülke genelinde kullanılmadığı için tarıma elverişli alanların tamamından yararlanılamıyordu. Sanayi alanında teknolojinin kullanılmaması nedeniyle üretim, ağırlıklı olarak el işçiliği ile gerçekleştiriliyordu.