İnsan için uyarılma bir zorunluluktur. Hiçbir iç ya da dış uyarıcının etki etmediği, hiçbir uyarımın olmadığı durumda yaşamdan söz edilemez.
Ortam gürültüsü, ışık, insan ilişkileri gibi uyarıcıların bulunmadığı ya da azaldığı bir durumda kuruntu, panik, hayal görme gibi davranışlar ortaya çıkabilir. Uzun sürede ise zihinsel işlevlerde gerileme ve davranış bozuklukları görülebilir.
Organizmanın normalin altında uyarılmasına yani normal etkinlikte bulunmasına yetmeyecek kadar az uyarıcı almasına yetersiz uyarılma denir. Yetersiz uyarılmanın bir nedeni uyarıcıların alt duyum eşiğinin altında olmasıdır. Bu durumda uyarım olmaz. Çünkü organizma ancak alt ve üst duyum eşiğinin arasındaki uyarıcıları alabilir. Yetersiz uyarılmanın ikinci nedeni ise toplam uyarıcı miktarının azlığıdır.
İç ya da dış uyarıcıların, organizmayı normal şiddet ve sürenin üzerinde etkilemesi sonucu ortaya çıkan duruma aşırı uyarılma denir.
Kişinin, uzun süre çok gürültülü bir ortamda ya da çok kalabalık bir yerde bulunması, sürekli bir yerinin ağrıması aşırı uyarılmaya neden olur. Aşırı uyarılma, organizmada huzursuzluğa ve gerginliğe yol açar. Organizma, bu durumdan kurtulmak için direnir. Aşırı uyarılma uzun sürerse organizma direnme gücünü yitirir ve hiç tepki göstermez olur.