Varlığın mahiyetinin ne olduğuna dair problemi ele alıp cevaplandıran farklı düşünüş ve yaklaşım biçimleri vardır. Bunlar; monizm (tekçilik), dualizm (ikicilik) ve pluralizm (çokçuluk) olmak üzere üç ana başlık altında incelenebilir.
Monizm: Türkçede tekçilik olarak bilinir. Varlıkların var oluşlarının tek bir gerçeklikten meydana geldiğini iddia eden anlayışa denir. Hegel, varlıklar dünyasındaki her şey için tinin (geist) farklı görünümleridir diyerek idealist bir varlık teorisi geliştirmiştir. Bu yönüyle Hegel monist bir filozoftur.
Düalizm: Türkçede ikicilik denir. Varlığa bakışında indirgenemezcidir. Temelde iki varlık ögesinin bir diğerine indirgenemez oluşu üzerine varlık teorisini geliştirmiştir. Descartes dualist anlayışa sahip bir filozoftur. Ona göre ruh ve beden birbirine indirgenemeyen iki ayrı töz olarak varlığın temelini oluştururlar.
Plüralizm: Türkçe karşılığı çokçuluktur. Varlık teorisinde tekçi ve ikici görüşlerden farklı olarak ikiden fazla unsurla nesneler dünyasının varlığını açıklar. Empedokles (MÖ 492-432) pluralist anlayışa sahip bir filozoftur. Hava, su ve ateş kendinden önceki filozofların buldukları – varlığı oluşturan – unsurlardır. Kendisi bunlara toprak ögesini de eklediği için varlık görüşünde “dört unsurcu” filozof olarak bilinir.