Osmanlı hanedanında sadece şehzade ölümleri değil, vakitsiz ebeveyn ölümleri de yaşandığında aileden hiçbir fert her ne olursa olsun açıkta bırakılmazdı.
Annesi veya babası ölen ya da her hangi bir şekilde zorda kalan aile üyelerine padişahlar yardım ederlerdi. I. Selim (Yavuz), gerek eceliyle, gerekse taht kavgasında ölen kardeşlerinin kadınlarına ve kızlarına yardım etmiş, hepsine maaş ve tayinat bağlatmıştır. Hanedan içi ilişkilerde merkezden her talebe cevap verilmesine özen gösterilmiştir.
Hatta Çelebi Mehmed’in kızı, Bursa’da oturan Selçuk Sultanın ömrü uzun olmuş ve “ulu hala” olarak yüksek saygı görmüştür. II. Bayezid padişah olunca çok sevdiği halaya, sızlayan kemikleri ve dinmeyen ağrılarını tedavi etmesi için dönemin meşhur hekimi Yakut’u dahi göndermiştir. Ayrıca ailenin kadın üyelerinin tahttaki kardeşlerini devlet yönetimine ilişkin bazı hususlarda uyardıkları tespit edilmiştir.
II. Bayezid’in kızlarından Ayşe Sultanın yazdığı mektuplara ailenin hanım üyelerinin de devlet yönetiminde fikirlerini beyan etme haklarının olduğunu göstermesi ve aile içi dayanışmayı ifade etmesi açısından oldukça önemli bir yer tutmaktadır.
Ayşe Sultan, eşi Sinan Paşa ile Kütahya’da bulunduğu sırada, II. Bayezid, tahta çıkmak üzere İstanbul’a çağırılınca, Sinan Paşa şehzadeye destek olabilmek adına yola çıktı. Ama Ayşe Sultan’a yeterli miktarda harçlık bırakmamıştı. Bu gelişme üzerine Ayşe Sultan kendisi ve hizmetlilerinin masraflarını karşılamak için Kütahya Kalesi’ndeki devlet hazinesine el koymak zorunda kaldı.
Zaman geçip de paralar ödenmeyince ve kale dizdarları paralarını isteyince çaresiz kalan Ayşe Sultan dedesi II. Mehmed’den kalan üsküfü satılığa çıkartması aile bireylerinin yapılan hatalı davranışların bedellerinin ödenmesi hususunda birbirlerini desteklemediklerine oldukça doğru bir misal teşkil etmektedir.