Filozoflar için varlık sorunu, felsefe tarihi boyunca güncelliğini yitirmemiştir. Varlık Parmenides, Herakleitos (Heraklit), Anaksimandrosʼdan beri varlık felsefesiyle uğraşanların yoğunlaştıkları araştırma konusudur.
Aristoteles, varlık araştırmalarını ilk felsefe olarak nitelendirmiş; kendinden sonra gelen Rodoslu Andronikos da bu çalışmalara meta ta physika (fizik ötesi – metafizik) adını vermiştir.
Platonʼda aldatıcı olan görünür gerçekliğin (nesneler dünyası) dışındaki gerçek varlığı (idealar dünyasını) asıl varlık olarak niteler. Tanrısal saydığı varlığı inceleyen bu ilk felsefe metafiziksel niteliktedir.
Kantʼa göre metafizik, aklı aşan (transendental) bir felsefedir. Kant klasik metafizik öğretilerini eleştirir. Fiziksel alanın ardında var olduğu düşünülen şeyi değil, onun insan aklı tarafından bilinme şartını araştırır.
Wolf (Volf, 1679 – 1754), genel olarak varlık öğretisi anlamında ontolojiyi isim olarak kullanan ilk düşünürdür.
Hegel, Kantʼın “kendinde şey” ile fenomen arasındaki ayrımını aşarak metafizik (ontoloji) anlayışını temellendirir. Ona göre akılsal olan gerçek, gerçek olan akılsaldır.
Felsefenin amacının varlığın gerçekten ne olduğunu kavrama olarak düşünen başka bir filozof da Heidegger (Haydeger)ʼdir. Ona göre felsefe yapmak varlığın anlamını sorgulamak ve açıklama yapmaktır.