Mevlevilik, Mevlana Celaleddin Rumi’nin görüşleri çerçevesinde oluşan tasavvufi akımdır. Mevlana, 1207 yılında Horasan’ın Belh şehrinde doğmuş, ilk eğitimini âlim bir zat olan babası Bahauddin Veled’den almıştır.
Tefsir, hadis, fıkıh gibi İslami ilimlerde kendini yetiştirmiş, Arapça ve Farsçayı iyi derecede öğrenmiştir. Döneminin edebiyat dili Farsça olduğu için eserlerini Farsça kaleme almıştır. “Divan-ı Kebir, Mesnevi, Fîhi Mâ fîh” başlıca eserleridir. Mevlana’nın tasavvufi görüşleri oğlu Sultan Veled tarafından sistemli hâle getirilmiştir.
MEVLEVİLİKTE YER ALAN TEMEL İLKELER
- Dinî esasları iyi bilmek Alçak gönüllü olmak Dindar olmak
- Kalbini her zaman temiz tutmak
- Maddi ve manevi temizliğe önem vermek
- Aklı iyi kullanıp hikmet sahibi olmak
Mevlana düşüncesinin temeli insan sevgisine dayanır. Mevlana, görüşü, düşüncesi, inancı ne olursa olsun herkese sevgiyle yaklaşılması gerektiğini savunur. Allah (c.c.), insanı yeryüzünde kendisinin halifesi seçmiştir. Onu üstün vasıflarla donatmış, böylece insana ayrı bir değer verdiğini göstermiştir. Bundan dolayı da insanı sevmek, ona saygı duymak gerekir.
Mevlevilikte şiir, musiki ve semâ ayininin önemli bir yeri vardır. Mevlevi dervişleri ney, kudüm gibi müzik aletleri eşliğinde, özel giysiler içerisinde ve kendi çevrelerinde ahenk içerisinde dönerek sema yaparlar. Mevlevilere göre semanın anlamı; “musiki nağmelerini dinlemek, dinlerken vecde gelip harekette bulunmak, kendinden geçmek, dönmektir.
Ya olduğun gibi görün, Ya da göründüğün gibi ol!
Mevlana
