Nükleer silahlar, şimdiye dek düşmana karşı iki kez kullanıldı. Bugünkü bombalara göre küçük ve ilkel bir atom bombası 6 Ağustos 1945 Pazartesi saat 08.15’te Hiroşima’ya atıldı.
15 bin tondan daha fazla TNT gücüne eş değer olan patlama 10 kilometrekarelik bir alanın bir anda tamamen yok olmasına neden oldu. Bu şehirde yaşayan 343 bin kişinin 66 bini hemen öldü ve 69 bini yaralandı; şehrin yapılarının üçte ikisinden fazlası yok oldu veya hasar gördü.
Bombayı atan B-29’da görevli Amerikalı havacı Robert Lewis (Rabırt Levis), bombanın patlayışını ve Hiroshima’nın yok oluşunu görünce seyir defterine şu notu düştü: “Aman tanrım, biz ne yaptık?” Üç gün sonra saat 11.02’de bir başka atom bombası da Nagazaki’ye atıldı. Bu, 21 bin ton TNT gücüne eş değer bir patlamaya yol açtı: 39 bin kişi hemen öldü, 25 bin kişi yaralandı; şehir yapısının yaklaşık yüzde 40’ı yok oldu veya ciddi bir şekilde hasar gördü.
Bu iki kentte önce gözleri kör eden bir ışık, eşyaları, insan derisini tutuşturan bir sıcaklık, sonra korkunç bir gürültü ile yapıları yerle bir eden, sesten hızlı hareket eden bir şok dalgası ve arkasından da ağaçları söken, eşyaları, insanları uçuran kasırgalar küçük ve ilkel iki atom bombasının hissedilen ilk belirtileri oluyordu. Radyoaktivite ise bu iki kentte hâlâ insan yaşamını etkiliyor.
Örneğin, başta kan kanseri olmak üzere çeşitli kanser türlerinde önemli artışlar kaydediliyor. Gelecek kuşaklardaki olası genetik bozukluklar ise henüz bilinemiyor ama bombalar patlatıldığında bu iki kentte bulunanların yaşamları ve geleceğe ilişkin umutlarının bittiği kesin bir gerçektir.