Dünya küresel bir şekle sahip olduğu için hatasız bir şekilde düzlem üzerine aktarmak mümkün değildir (Görsel 1.20). Bu hataları en aza indirebilmek için bazı yöntemler geliştirilmiştir. Bu yöntemlere projeksiyon adı verilir.
Çok farklı yöntemler olmakla birlikte haritalar oluşturulurken yaygın olarak kullanılan üç ana projeksiyon yöntemi geliştirilmiştir. Her projeksiyon yönteminin belirli özellikleri vardır. Bunlardan bazılarında açı, bazılarında alan, bazılarında ise uzunluk korunur.
Bu nedenle haritası çizilecek alanın konumu ve haritanın çiziliş amacına uygun olarak bir projeksiyon yöntemi belirlenir.
Silindirik Projeksiyon
Dünya’nın çevresinin silindir ile sarıldığı düşünülür ve Dünya’nın merkezinden ışık verilir. Silindir projeksiyon ile çizilen haritalarda Ekvator çevresi doğruya en yakın şekilde çizilir.
Ekvator’dan kutuplara doğru gidildikçe bozulma artar (Şekil 1.20).
Konik Projeksiyon
Dünya yüzeyi koni şekline getirilen bir düzleme aktarılır. Bu yöntemle çizilen haritalar orta enlemler ve çevresindeki alanları doğruya en yakın gösterir, orta enlemlerden uzaklaştıkça bozulma artar (Şekil 1.21).
Düzlem Projeksiyon
Dünya küresine teğet yerleştirilmiş bir düzlem üzerine çizilen haritalardır. Daha çok kutup çevresi haritalarının çiziminde kullanılır (Şekil 1.22).
