Çay bitkisi, yağışı bol ve sıcak olan yerlerde yetişebilen bir çalıdır. Ancak dünyada ekonomik olarak çay üretiminin yapıldığı yerler sınırlıdır. Hindistan, Çin, Sri Lanka, Bangladeş ve Japonya geçmişten günümüze çay bitkisinin yaygın şekilde yetiştirildiği ülkelerdir.
Çin’den Rusya yoluyla Osmanlı Devleti’ne giren çayın, özellikle Tanzimat’tan sonra tüketimi artmış ve 19. yüzyılın sonlarında kahvaltı sofralarında yerini almıştır. Çay, çalışmak amacıyla başta Batum olmak üzere Rusya’nın çeşitli şehirlerine giden Rize ve Artvinli işçilerin memleketlerine döndüklerinde getirdikleri çay fidanlarını burada dikmelerinin bir sonucunda üretilmeye başlanmıştır.
Tüketimin artmasıyla birlikte üretim de artmıştır. Çay tarımı ve ticareti Doğu Karadeniz’in ekonomisinde çok önemli yer tutar. Türkiye, dünyada kişi başına düşen çay tüketiminde ilk sıralarda yer almasına rağmen üretim bakımından beşinci sırada bulunmaktadır.
Türkiye’de yaklaşık bir milyon insanın gelir kaynağı olması nedeniyle iktisadi hayatta önem li yer tutmaktadır. Çay, Türkiye’de 100-150 yıllık tarihi serüveni olmasına karşın tüketimdeki artışla birlikte üretim Rize ve Artvin’den başlayarak Doğu Karadeniz’e özgü yerel bir bitki ve millî bir içecek hâline gelmiştir. (Alikılıç, D. 2016)