II. Dünya Savaşı sonunda Almanya’nın tümü gibi Berlin şehri de dört işgal bölgesine ayrılarak ABD, İngiltere, Fransa ve SSCB’nin kontrolüne bırakılmıştı.
1947’de üç Batılı devlet kendi işgal bölgelerinde bütünleşmeyi sağlamak için işgalleri altındaki bölgeleri birleştirdiler. 1948’de kendi bölgelerinde para reformu yaparak “Deutschmark”ı (Döçemark) yürürlüğe koydular ve üç işgal bölgesinde bir Alman hükûmetinin kurulmasını kararlaştırdılar.
Sovyetler Birliği, üç Batılı devletin bu faaliyetlerine karşı Berlin’i abluka altına aldı. Böylece şehrin batı bölgelerine giden gelen tüm kara ve demir yolu trafiği durdurulmuş oldu. Sovyetlerin amacı yalnızca işgal güçlerinin değil, Batı Berlin halkının da temel ihtiyaç maddelerini keserek Batılıları ödün vermeye zorlamaktı.
Batılılar bunun üzerine kenti havadan beslemek yoluna gittiler. Aylarca süren bu hava yardımlarının Berlin’in ihtiyaçlarını karşılaması üzerine beklediği sonucu alamayan Sovyetler, 12 Mayıs 1949’da ablukayı kaldırdı.
Batı’da Alman Kurucu Meclisi’nin hazırladığı Federal Alman Anayasası 23 Mayıs 1949’da ilan edildi. Ağustos 1949’da yapılan seçimlerle Federal Alman Cumhuriyeti resmen kurulmuş oldu. Buna karşılık Sovyetler de 7 Ekim 1949’da kendi işgal bölgesinde Demokratik Alman Cumhuriyeti’ni kurdu.
Berlin Bunalımı, ABD ile SSCB’nin ilk kez karşı karşıya geldikleri Soğuk Savaş anlaşmazlığıdır. Bu anlaşmazlık ve yarattığı gerilim 1961’de Berlin Duvarı’nın örülmesiyle sonuçlanacak şekilde devam etti.