Heykel, barok döneminde bütün Avrupa’da geniş ölçüde benimsenmiş ve mimari eserlerin süslemelerinde yerini almıştır.
Bu dönemde heykel barok sanatın vazgeçilmezleri arasına girmiştir. Özellikle kentlerde meydanlar, bahçeler, mezar anıtları, havuzlar, çeşmeler heykellerle donatılmıştır.
a. Barok Heykel Sanatı Genel Özellikler:
Figürler hareketli olup, vücut formları, ayrıntılar gerçeğe uygun olarak yapılmıştır. Mermer, tunç ve ahşap malzeme kullanılmıştır.
Ayrıntılara önem verilmiş, giysilerdeki ayrıntılar gerçekçi bir yaklaşımla işlenmiştir. Duygular abartılı bir biçimde büyük başarıyla yansıtılmıştır.
b. Barok Heykel Sanatı Sanatçılar:
LORENZO BERNINI (1598-1680):
Barok dönemin en önemli sanatçılarından Bernini, resim, heykel, mimarlık alanında eserler vermiştir.
Roma’da bir dizi mermer heykel arasında yer alan Apollon ve Daphne tanrıça Daphne’ye aşık olan Apollon’u işlerken sanatçı doğadaki gerçeğe ve duygusal ifadeye verdiği önemi vurgular. Daphne, Apollon’un dokunuşu sayesinde bir ağaç halini almaktadır. Eserde gölge ve ışık oyunları son derece etkilidir.
Resimle heykel arasındaki ilişkiyi yansıttığı mistik bir hava taşıyan “Ermiş Theresa’nın Kendinden Geçmesi” adlı heykeli güçlü bir ifadeyi yansıtmaktadır.
E.H. Gombrich bu büyük eser için “kendinden geçiş içindeki Azize’nin yüzünü geçmiş yüzyılların her hangi bir yapıtıyla karşılaştırırsak Bernini’nin o ana dek sanatta başarılamayan yoğun bir yüz ifadesine ulaştığını görürüz” der.
Renk ve ışık öğelerini mermere büyük bir ustalıkla aktaran Bernini, Roma’da Novana Meydanı’nda bulunan “Dört Irmak Çeşmesi” nde kayalıklara dikilen bir obeliskin etrafındaki dört mermer figür bulunmaktadır.
Bernini’nin ünlü mimarlık eserleri arasında Roma’daki Saint Andrea Kilisesi (Resim 04.54), heykeltıraşlık ürünleri içinde de Davut, Prosperina’nın Kaçırılması, Papa Innocent Heykeli de yer almaktadır.
