Sözlükte “kardeş tutmak, kardeş edinmek” anlamlarına gelen musahiplik Alevilik Bektaşilikte evli olan iki kişinin aileleriyle birlikte, kurban keserek hayat boyu yol kardeşi olmaya Hakkın ve halkın huzurunda ikrar verip kardeş olmasıdır.
Alevi Bektaşilikte musahiplik, Hz. Peygamberin Medine’ye hicretinden sonra, hicret eden muhacirlerle onlara yuvalarını açan Ensar arasında yaptığı kardeşlik (muahat ) uygulamasına dayandırılır. Bukardeşlik uygulamasında Hz. Peygamber kendisine Hz. Ali’yi (r.a.) kardeş ilan etmiştir.
Musahiplikte dede, rehber aracılığı ile onlara, şeriat, tarikat, marifet ve hakikat kapılarını bilmeleri gerektiğini bildirir. Musahiplik ömür boyu sürer ve bu süreç dedenin, musahip olan kişilere şöyle öğüt vermesiyle başlar:
“Evlatlarım! Siz musahip oldunuz. Başta musahip musahibinden malını esirgemeyecek. Aranızda tartışma çıksa, Allah korusun temmuz sıcağında bir tülbent kuruyuncaya dek dargın dursanız derdinize derman bulunmaz. Yalan söylememek, haram yememek, zina yapmamak, dedikodu etmemek, elinle koymadığını almamak, gözünle görmediğini gördüm dememek, kimseyi incitmemek gerek. Tüm bu dediklerimi yapacaksınız. Nefsinize uymayın, yolunuzdan azmayın. Çiğ (haram) lokma yemeyin, malı mala, canı cana katın. Hâlinize hâldaş, yolunuza yoldaş olun.”
Musahiplik erkânında talip olana, “Yalan söyleme, gıybet etme, şehvetperest olma, eline, diline, beline sahip ol, kibir ve kin tutma, kimseye haset ve düşmanlık etme, gördüğünü ört, görmediğini söyleme, elinle koymadığını alma… Hakk’ı kendi özünde mevcut bil. Özünü bu yolda böylece sabit kadem eyle. Mürşidin Muhammed, rehberin Ali, güruhun Nacî, pirin Hacı Bektaş-ı Veli’dir.” öğüt verilir.