İnsanlık var olduğundan beri tüm toplumlarda meydana gelen değişim toplumsal bir gerçekliktir. Teknolojide, sanayide meydana gelen gelişmeler ve şehirleşme tüm kurumları etkilediği gibi aile kurumunu da etkilemiştir.
Ailenin yapısı, özellikleri ve eşlerin rolleri de farklılaşmıştır. Sanayileşmeyle beraber ailenin fertleri arasındaki ilişkiler değişmiş, yardımlaşma ve dayanışma anlayışı yerini bireysel menfaatlerin üstün tutulduğu bir anlayışa bırakmıştır. Ailenin mensupları arasındaki ilişkiler zayıflarken üretkenlikten uzaklaşılmış ve tüketime yönelme olmuştur.
Kent ailesinde ayrılma ve boşanma oranları diğer aile yapılarına göre daha sık görülmektedir. Kadının çalışma hayatına atılmasıyla gelir elde etmesi, çevresel faktörlerin baskısının azalması bu artışlara neden olan temel faktörlerdir.
Geleneksel ailede, aile içinde verilen eğitimin yerini resmi kurumlarda verilen eğitimin alması, eğlence kültürünün değişerek aile bağlarının zayıflamasına neden olması gibi çeşitli nedenlerle ailenin otoriter yapısında meydana gelen değişiklikler aile yapısı içinde kadınların da rol ve fonksiyonlarının değişimiyle neticelenmiştir.
Sanayileşme ve kentleşme süreci sonucunda aile kurumu fonksiyonlarını başka kurumlara devrederken kendisi de toplumsal yapı içindeki ağırlığını kaybederek daha zayıf bir kurum haline dönüşmüştür. İşte tüm bu değişimler de boşanma oranındaki artışı beraberinde getirmiştir (Ünal, 2013:591).